Monday, July 11, 2011
ဧရာ၀တီစာၾကည့္တိုက္ မွကူးယူေဖၚျပပါသည္။
မင္းတုန္းမင္းသည္ မင္းစည္းစိမ္ကို ခံစားရင္း တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ရင္းကာ သာသနာ့တာ၀န္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္သည္. . . ထို႕ေၾကာင့္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ၾကီးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုတိုင္း တရားအားထုတ္လိုေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေလ့ရွိပါသည္. .
တစ္ခါေသာ္ နန္းေတာ္သို႕ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အား ဆြမ္းကပ္ၿပီး ေလွ်ာက္ထားရာမွာ. .
"တပည့္ေတာ္မွာ မင္းစည္းစိမ္နဲ႕တာ၀န္က တစ္ဖက္ရွိေနလို႕သာပါ. . ဘုရား တာ၀န္သာမရွိရင္ တရားဘာ၀နာ စီးျဖန္းေနလိုေတာ့ေၾကာငး္ပါ ဘုရား. ." ဟု မင္းတုန္းမငး္ၾကီးကေလွ်ာက္ထားပါသည္. . .
"ဒကာေတာ္မင္းျမတ္ဟာ ဘုန္းၾကီးနဲ႕ ေတြ႕တိုင္း ေတာပဲထြက္ေတာ့မလို၊ ဘုနး္ၾကီးပဲ ၀တ္ေတာ့မလိုနဲ႕ ေျပာတာၾကာၿပီ. . . . . ဒကာေတာ့ကို ၾကည့္ရတာ ပ်ိဳးႏုတ္သမားနဲ႕ တူေနၿပီဟု . ." ဆရာေတာ္က မိန္႕ပါသည္. .
"ရွင္းလင္းေဟာၾကားေတာ္မူပါဦးဘုရား . . ."
ဆရာေတာ္က ပံုျပင္ကိုစေျပာပါတယ္. . . .
"တို႕မ်ားေခတ္က ပ်ိဳးႏုတ္သမားေကာင္းဆိုရင္ ဂုဏ္ရွိတယ္. . . . တစ္ေန႕ေသာ္ ပန္းသည္ၾကီးတစ္ဦးသည္ ပန္းေရာင္းရင္း ပ်ိဳးခင္းၾကီးတစ္ခုအနီးသို႕ ေရာက္သြားသည္. . . . ထိုအခ်ိန္တြင္. . ခါးပံုစတြင္း ၌ ႏွီးတစ္စည္း ကို ညွပ္ထားေသာ ပ်ိဳးႏုတ္သမားတစ္ေယာက္လည္း ပ်ိဳးခင္းသို႕ေရာက္လာသည္.. .
ထို႕ေၾကာင့္ပန္းသည္ၾကီးသည္ အပန္းလည္းေျဖရင္း ပ်ိဳးႏုတ္သည္ကို ၾကည့္မည္ဟု သစ္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ေအာက္တြင္ ၀င္ေရာက္နားေလသည္....။ပ်ိဳးႏုတ္သမား က ဦးစြာ ႏွီးစည္းကို ေရစိမ္ထားလိုက္သည္. . . . "ထမင္းစားၿပီးမွ ႏုတ္လဲ ခဏပါပဲ ေလ. . ."
ထိုသူေရရြတ္လိုက္ေသာ အသံကို ပန္းသည္ၾကီးက ၾကားကာ ထိုသူ ထမင္းစားၿပီးေနာက္ ပ်ိဳးႏုတ္သည္ကို ေစာင့္ၾကည့္ ဦးမည္ဟု စိတ္ကူးကာ ဆက္ေစာင့္ေနသည္....။ပ်ိဳးႏုတ္မည့္သူသည္....။ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို မီးညွိရိႈက္ဖြာလိုက္သည္. . .ထို႕ေနာ္က ပုဆိုးကု ေခါင္းအံုးကာ အေညာင္းဆန္႕လဲွအိပ္ေနလိုက္သည္. . .
"ဒီပ်ိုဳးခင္းေလးေလာက္မ်ား ေနေအးမွ ႏုတ္လဲခဏပဲ . . မွိန္းလိုက္ဦးမည္. . . . " ဟုိုက အိပ္သည္. . ပန္းသည္လည္း "ၾကားရတာ ပ်ိဳးႏုတ္ေတာ္ေတာ္ ေတာ္မည့္သူပဲ ေစာင့္လက္စနဲ႕ ဆက္ေစာင့္လိုက္ပါ့မယ္ေလ. . . " ဟု ေတြးက အေညာင္းဆန္႕က ေစာင့္ေလသည္. .။
ပ်ိဳးႏုတ္မည့္သူ အိပ္ရာမွ ႏိုးလာသည္...။ပန္းသည္လည္း ေစာင့္ဆဲ..."ေနကလည္း တယ္အက်ျမန္တာကိုး . . .ခုမွ ႏုတ္လဲ အခ်ိန္မမွီေတာ့ပါဘူး. . . .မနက္က်မွပဲ ႏုတ္ပါေတာ့မယ္. .." . . ဟု ပ်ိဳးႏုတ္သမ်ားက ေရရြတ္ေျပာဆိုသည္. . .။
ပန္းသည္ခမ်ာ ပ်ိဳးႏုတ္သည္ကို ၾကည့္ရန္ အားခဲထားသည္. . .ယခုေတာ့ ေနကလည္း ညိဳၿပီ. . . ပန္းအခ်ိဳ႕လည္းညွိဳးၿပီ. . . . ဆက္မေရာင္းႏိုင္ေတာ့ ပဲ အိမ္သို႕သာ ျပန္ခဲ့ရေတာ့သည္. . .
"ဒီသေဘာပါပဲ ဒကာေတာ္ ေရေျမ့ရွင္. . ၊ဒကာေတာ္ ေတာထြက္ႏိုး၊ တရားဘာ၀နာ စီးျဖန္းႏိုးနဲ႕ ေစာင့္ခဲ့တာၾကာပါေပေကာ. . . အခ်ိန္ကုန္ စာၾကည့္ပ်က္တာပါပဲ. . . . ."
ပံုျပင္ကို အဆံုးသတ္ၿပီးေနာက္ ဆရာေတာ္လည္း ဗန္းေမာ္ေက်ာင္းတိုက္သုိ႕ ျပန္လည္၍ ၾကြခဲ့ေလသည္. . . . မင္းတုန္းမင္းမွာ မည္သို႕မွ် မေလွ်ာက္သာ. . . . ဆရာေတာ္ကို မ်က္စိတစ္ဆံုး ဖူးေမွ်ာ္ဦးတင္ကာ က်န္ခဲ့ေလသည္. . . .
(ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ ပံုျပင္မ်ား)
အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္. . . .
